Zrěti kod "Sbornik:17 IX (Herbert Zbigniew)"

{{Sbornik Tekst
| dozvoljenje = 1
| zaglavje = {{-|17 IX}}
| prvonačelno = 
| avtor = [[Herbert Zbigniew]]
| prěvod = M. Swat
| ine = posvęćeno Józefu Czapskomu, povstancu Listopadovogo(Novebrovogo) Vòzstanja
}}


[[File:Zbigniew Herbert.jpg|thumb|right|200px|Zbigniew Herbert]]
<poem>
Moja bezobrånna domovina bųde prijęti tę, zagrabniče,
a stežka, ktorų Jovan i Margarjeta<ref>Hänsel und Gretel, haraktery iz skazki bratov Grimm</ref> hodili k školě
ne bųde råzlomati sę v propasť.

Rěki zamnogo lěnive, neohotne k potopam
vitęźi spjųći v gorah, bųdųt spati dalje<ref>Povědka ob vitęźah spjųćih vò poljskih gorah a čěkajųćih čto by obuditi sę časě ogroženja Poljski jest jednojų iz vyše znanyh legendej srěd Poljakov.</ref>
itak, legko bųdeš vhoditi, nehtěmy gosťu.

Ale synově toj zemje noćejų sę bųdųt sòbrati
směšni karbonari,<ref>nemaje slova '''karbonari '''ang:carbonari</ref> zagovorniki svobody,
bųdųt čistiti svoje zastarěle orųžja
zarěkivati sę na pticų a dve barvy

A pak – kako vsegdy – blěsk ognja, izbuhi
barveni hlåpci,<ref>prěråzskazanje iz poljskoj pěsnje "Wojenko, wojenko", gde sųt spomnjeni "hlåpči barveni", znači hlåpči barveni krvjų, žrtvy vojny.</ref> bezsònni vodžovie
plečaki pòlne poražki, črvene nivy hvaly
podkrěpjajųća věda, iže jesmo – sami

Moja bezobrånna domovina bųde prijęti tę, zagrabniče
i bųde dati ti sęženj<ref>nemaje slova '''sęžeń '''anglijski:fathom</ref> zemje pod ivojų - i spokoj
daby oni, koji bųdųt prijdti poslě nas, učili sę nanovo
najtęžšej umětnosti – prošćanja vin.
</poem>



== Original ==
{{Sbornik Original
| jezyk = pl
| tekst = <poem>
Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco 
a droga którą Jaś Małgosia dreptali do szkoły 
nie rozstąpi się w przepaść 

Rzeki nazbyt leniwe nieskore do potopów 
rycerze śpiący w górach będą spali dalej 
więc łatwo wejdziesz nieproszony gościu 

Ale synowie ziemi nocą się zgromadzą 
śmieszni karbonariusze spiskowcy wolności 
będą czyścili swoje muzealne bronie 
przysięgali na ptaka i na dwa kolory 

A potem tak jak zawsze - łuny i wybuchy 
malowani chłopcy bezsenni dowódcy 
plecaki pełne klęski rude pola chwały 
krzepiąca wiedza że jesteśmy - sami 

Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco 
i da ci sążeń ziemi pod wierzbą - i spokój 
by ci co po nas przyjdą uczyli się znowu 
najtrudniejszego kunsztu - odpuszczania win 
</poem>
}}

== Objasnjenja ==
<references />

[[Category:Sbornik:Poemy]]
[[Category:Sbornik:Vse]]
[[Category:Sbornik:Teksty s prěkladom]]